υπόπλατυς

-υ, Α [πλατύς]

1. ο κάπως πλατύς, εκτεταμένος («τὰ ἐν τοῑσι στήθεσι ἐρυθήματα ὑποπλάτεα», Ιπποκρ.)

2. ο ελαφρώς αλμυρός.